Zijn laatste rit; een persoonlijk afscheid
8 april 2021
Jarenlang was hij chauffeur op de bus, zoals ze dat noemen. Mensen vervoeren was zijn lust en zijn leven en zijn bus zijn grote trots. Jos was niet alleen chauffeur, maar ook een voorbeeld voor anderen. Tijdens zijn carrière heeft hij vele collega’s opgeleid. Dat hij zo kort na zijn pensionering kwam te overlijden, daar had niemand rekening mee gehouden. Hij moest een mooi en persoonlijk afscheid krijgen. Dat had hij verdiend. Ondanks de coronamaatregelen werd het een dag om nooit te vergeten. Ook door die laatste rit in zijn bus.
Bij het afscheid mochten slechts een beperkt aantal mensen naar het crematorium. De weg ernaartoe moest ruimte bieden aan alle vrienden en bekenden die Jos de laatste eer wilden bewijzen. Want naast buschauffeur was hij ook een echt verenigingsmens. Sinds kort lid van het Gilde en al jarenlang actief bij de scouting. Plannen werden gesmeed en zo stond er op die zaterdag in november een oude stadsbus voor het uitvaartcentrum in Geldrop. Zo’n bus van DAF waar Jos zelf jarenlang in gereden had. Met één van zijn oud leerlingen achter het stuur.
Zijn kinderen tilden hem op de schouders en zetten hem voorzichtig op de achterbank van de bus. De motor startte, een ronkend geluid. Een bijzondere auto op weg naar de erehaag. Leden van het Gilde brachten de eregroet met vaandel. Aansluitend zagen de leden van de scouting de oude stadsbus stapvoets voorbij komen. Jos met zijn gezin nog één keer samen in de stadsbus op weg naar het crematorium.